teksten

De danseres

er was eens een dikke danseres

ze boog en overstrekte, overtrainde en verrekte 

stroomlijnde passen, plié’s en pirouettes

vloekte tegen de spiegel tot ze zichzelf kon dromen

en sprong als een kikker op speed in het rond

ze kocht het strakste pakje, een onzichtbare maillot

harste oksels, armen, vingers, benen, voeten en tenen

schroefde knotjes tot geen haar ontsnapte

doorkruiste auditie na auditie

nooit werd ze aangenomen

ik ben te dik, dacht de dikke danseres

ik moet mijzelf kwijtraken

ze dronk citroenen, at papier en verloor 50 kilo

nu was ze een dunne danseres

ze bezweefde auditie na auditie

nooit werd ze aangenomen

ze hield niet van maathouden

Naar Marsman

Denkend aan Holland

zie ik stille gedaanten

traag door oneindig

laagland gaan,

rijen ondenkbaar

ijle geraamten

als lege hulzen

aan de einder staan;

en in het zware

heden verzonken

de verlorenen

verspreid door het land,

ijlgangen, tenten,

gevluchte rijken,

zalen en zerken

in een groots verband.

De zon hangt er zwaar

en de lucht wordt er langzaam

in hese aanhoudende

kreten gesmoord,

en in alle gewesten

wordt de stem van het einde

met zijn eeuwige daadkracht

gevreesd en gehoord.

Naar Bloem

De dood is voor beschadigden of ouwen.

En dan: wat is de dood nog in dit land?

Een vrij bed, een deukje in de stand,

Een einde met wat adempjes die klauwen.

Geef mij het gezamenlijke rouwen,

Het afscheid aan het graf, een schep met zand,

De koffie, een schoteltje met cake, omrand

Door treurenden, die fluisterend kauwen.

Alles is veel voor wie niet veel verwacht.

Het leven houdt zijn wonderen verborgen

Tot het ze, opeens, verbiedt, in mild jargon.

Dit heb ik in mezelf vaak overdacht,

Zacht hoestend, op een doordeweekse morgen,

Domweg doodsbang, op een zonnig balkon.

Virus

ivoor airs sonar unica
vors rooi voor
in visa nova
curiosa cours
nors vis a vis airco cru or
scoor in via casino
vuns aso icoon
sic coronair au anus
ras ruis scan nu IC
na narcis narcis roos
cursor vroor
as urn
ciao carnivoor